TEMATYKA:

1. PIERWSZE DNI MALUCHA W PRZEDSZKOLU

2. SPRAWNA KOMUNIKACJA

3. JAK WYCHOWAĆ SZCZĘŚLIWE DZIECKO

 

 

*****

PIERWSZE DNI MALUCHA
W PRZEDSZKOLU

 Pierwsze dni w przedszkolu są przeżyciem zarówno dla dziecka jak i jego rodziców. Dziecko prawie na cały dzień musi rozstać się z rodzicami, pozostając samo w nowym miejscu, w nowej sytuacji, wśród nieznanych kolegów i dostosować się do obowiązujących w przedszkolu reguł.

Wcześniejsze wizyty w przedszkolu, stopniowe oswajanie z zabawkami i poznanie pani wychowawczyni zdecydowanie pomaga maluchowi poczuć się pewniej. Należy jednak pamiętać, że najtrudniejsze dla dziecka są codzienne rozstania z rodzicami, a tego nie da się przeżyć zupełnie bezboleśnie.

Postawa rodziców ma decydujące znaczenie dla pozytywnego przebiegu adaptacji dziecka do przedszkola. Jeśli rodzice sami mają wątpliwość, czy podjęli słuszną decyzję, maluch natychmiast to wyczuje. Nasz niepokój natychmiast udzieli się dziecku.

Okres adaptacyjny dziecka do przedszkola nie jest łatwy dla wszystkich stron - dziecka, rodzica, nauczyciela. Pamiętajmy, że dziecko ma prawo wyrażać swój sprzeciw i niezadowolenie. W jego życiu zaszła ogromna zmiana, którą trzeba pomóc mu zaakceptować.

Warto zapamiętać:

• Nie idealizuj przedszkola nim dziecko do niego pójdzie, bo może się rozczarować. Każda nowa sytuacja niesie ze sobą miłe i mniej sympatyczne niespodzianki.
• Po przyjściu do przedszkola unikajmy pośpiechu, aby zdążyć przytulić dziecko i spokojnie się z nim pożegnać. Nie przedłużajmy jednak momentu rozstania i nie wymykajmy się cichaczem bo dziecko poczuje się oszukane i straci do nas zaufanie.
• Jeśli dziecko płacze przy rozstaniu nigdy go nie zawstydzaj – przyjmij jego emocje (np.: wiem, że ci smutno) ale nie roztkliwiaj siebie i jego…
• Zapewniaj malucha, że po niego wrócisz, ale nie mów „niedługo” (co dla trzylatka brzmi prawie jak nigdy). Powiedz np. przyjdę po ciebie zaraz po podwieczorku – i nie spóźnij się.
• Nie rozprawiaj w pierwszych dniach o wątpliwościach dotyczących nowego przedszkola, nie krytykuj wychowawczyń i nie doszukuj się niedociągnięć, nie narzekaj na inne dzieci.
• Rozmawiaj z dzieckiem na temat minionego dnia, ale nie bądź zbyt natarczywa/y. Z czasem maluch będzie coraz chętniej opowiadał o przedszkolu sam.
• Już od pierwszych dni zauważaj najmniejsze sukcesy dziecka, a ewentualne porażki staraj się traktować jako coś naturalnego.
• Nie jest wskazane przyprowadzanie dziecka do przedszkola w ostatniej chwili, gdyż pośpiech podczas rozbierania i zniecierpliwienie temu towarzyszące wprowadzają dziecko w stan niepokoju i pobudzenia.
• Pamiętajmy, że bardzo często po weekendzie, chorobie dziecka czy dłuższej nieobecności zaczynamy wszystko od początku.

Źródło:

Bogusława Bodowska - Worowska"Pierwsze dni malucha w przedszkolu".

 

*****

"Sprawna komunikacja"

 

Aby pomóc dziecku, by radziło sobie z własnymi uczuciami:

1. Słuchaj dziecka bardzo uważnie.

2. Zaakceptuj jego uczucia słowami: „mhm”, „rozumiem”.

3. Określ te uczucia.

4. Zamień pragnienia dziecka w fantazję.

 

Aby zachęcić dziecko do współpracy:

1. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.

2. Udziel informacji.

3. Powiedz to jednym słowem.

4. Porozmawiaj o swoich uczuciach.

5. Napisz liścik.

 

Aby uwolnić dzieci od grania określonych ról:

1. Wykorzystaj okazję pokazania dziecku, ze nie jest tym, za kogo się uważa.

2. Stwórz sytuację, w której dziecko spojrzy na siebie inaczej.

3. Pozwól dziecku „podsłuchać”, gdy mówi się o nim pozytywnie.

4. Zademonstruj zachowanie godne naśladowania.

5. W szczególnych momentach bądź dla dziecka skarbnicą wiedzy.

6. Kiedy dziecko postępuje według starych nawyków, wyraź swoje uczucia lub swoje oczekiwania.

 

Zamiast karania:

• Wskaż, w czym dziecko mogłoby ci pomóc.

• Wyraź ostro sprzeciw (nie atakując charakteru).

• Wyraź swoje uczucia i oczekiwania.

• Pokaż dziecku, jak może naprawić zło.

• Zaproponuj wybór.

• Przejmij inicjatywę.

• Daj dziecku odczuć konsekwencje złego zachowania.

 

Aby zachęcić dziecko do samodzielności:

1. Pozwól dziecku dokonać wyboru.

2. Okaż szacunek dla dziecięcych zmagań.

3. Nie zadawaj zbyt wielu pytań.

4. Nie śpiesz się z dawaniem odpowiedzi.

5. Zachęć dziecko do korzystania z cudzych doświadczeń.

6. Nie odbieraj nadziei.

 

Pochwały i samoocena:

Zamiast chwalić:

1. Opisz, co widzisz.

„Widzę czystą podłogę, zaścielone łóżko, książki równo ułożone na półce”.

2. Opisz, co czujesz.

„Przyjemnie wejść do takiego pokoju”.

3. Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka słowami:

„Uporządkowałeś ołówki, kredki i pióra i ułożyłeś w oddzielnych pudełkach. To się nazwa porządek”.

 

Uwalnianie dzieci od grania ról

Jeżeli określasz dziecko mianem „głupiego” itp. może ono zacząć tak myśleć o sobie. Jeżeli twierdzisz, że twoje dziecko jest złośliwe, jest szansa, że będzie chciało ci pokazać, jak bardzo potrafi być złośliwe. Trzeba za wszelką cenę unikać przyczepiania dziecku etykietki.

 

Aby zachęcić dziecko do współpracy:

PODSUMOWANIE

 

1. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.

„Na łóżku leży mokry ręcznik”.

2. Udziel informacji.

„Ten ręcznik moczy mój koc”.

3. Powiedz to jednym słowem.

„Ręcznik”.

4. Opisz, co czujesz.

„Nie lubię spać w mokrym łóżku”.

5. Napisz liścik. (powyżej wieszaka na ręczniki)

„Proszę, odwieś mnie na miejsce, abym mógł wyschnąć. Dziękuję! Twój ręcznik!”

 

*****

                    Jak wychować szczęśliwe dziecko?

 

 

 

Teorii dotyczących wychowania może być wiele, lecz najistotniejsze jest indywidualne podejście do każdego dziecka. Nie ma dwóch takich samych osób i to, co sprawdzi się w przypadku jednego dziecka, może być zupełnie nieskuteczne wobec drugiego. Najcenniejszą inwestycją jest wychowanie szczęśliwego dziecka. To ogromna wartość na przyszłość.

Dziecko powinno wiedzieć, że rodzic zawsze i niezależnie od wszystkiego kocha je na 100 procent.

 

Zaproś dziecko do swego życia.

Znaczenie ma to, co dziecku pokażesz i czego pozwolisz doświadczyć. Ogromny wpływ na dziecko ma rodzic, który zaprasza je do swojego życia. Pokazuje mu swoje zainteresowania, pracę i wszystko, co nadaje sens jego życiu. Są sytuacje, gdy rodziców drażni zachowanie dziecka – to dobry moment, by dorosły spojrzał w lustro. Często jest tak, że krytykujemy dziecko za to, że jest takie samo jak my. Wielkim zasobem świadomych rodziców jest ich gotowość do zmiany własnych przyzwyczajeń czy sposobów reagowania na daną sytuację.

 

Jakościowe rodzicielstwo.

Jakościowe rodzicielstwo skupia się na okazywaniu miłości, zapewnieniu opieki i wsparcia dziecku, co buduje jego poczucie własnej wartości i wiary w siebie. Te elementy powiązane są z efektywnością. Braku wspomnianych podstaw nie zrekompensują finanse ani jakiekolwiek gadżety. Niestety dorośli nadal podcinają swoim dzieciom skrzydła. Rodzic myli się, sądząc, że krytykowanie dziecka sprawi, iż zacznie ono lepiej sobie radzić. Takie zachowania przynoszą efekt odwrotny do zamierzonego. Każde raniące słowa sprawiają, że dzieci zmagają się ze skutkami tego przekazu przez wiele lat.

 

Dziecko rodzi się dobre.

Każde dziecko rodzi się dobre. Nie wie, jakie jest. Rodzic ma bezpośredni wpływ na to, jak dziecko będzie postrzegać siebie. To od rodzica dziecko powinno się tego dowiedzieć: jesteś kochany, kreatywny, podziwiam cię itp. Nie szczędź mu takich słów i gestów wsparcia. Pozbawione ich dziecko jako osoba dorosła skoncentruje się na kompensowaniu braków. Będzie czuć się gorsze lub myśleć, że na coś nie zasługuje. Nie będzie wierzyć w siebie ani w pełni wykorzystywać swoich możliwości. Tego, czego zabrakło dziecku w dzieciństwie, szuka potem w życiu dorosłym: jeśli brakowało pieniędzy, troski czy miłości, właśnie tego będzie poszukiwać.

 

Mów dziecku, że jest najlepsze.

Dziecko jak wody potrzebuje pochwał, zachęt i informacji zwrotnych, co może robić. Jeśli pragniesz, by dziecko miało szczęśliwe życie, stwórz mu odpowiednie podwaliny. Doceniaj je, mów, jak świetnie sobie poradziło, zachwycaj się jego osiągnięciami. Dziecko powinno czuć się dobrze i pewnie. Wlewaj w nie to, czego oczekujesz: chcesz, by było mądre – mów dziecku, że jest mądre. Szczególnie w okresie nauki i popełniania błędów okaż dziecku zrozumienie
i akceptację. Sprawdzianem bezwarunkowej miłości rodzicielskiej są sytuacje, gdy
dziecko zrobi coś złego. To, że dziecko nieraz się potknie, jest naturalne – wtedy najbardziej
potrzebuje rodzicielskiego zrozumienia, dobroci i cierpliwości. W takich sytuacjach pokazujesz, jakim jesteś rodzicem. Wiemy, że dzieci mogą zachowywać się różnie: krzyczeć, bić, robić różne rzeczy, lecz stale pytają o jedno: czy tak naprawdę mnie kochasz? Dziecko powinno wiedzieć, że rodzic zawsze i niezależnie od wszystkiego kocha je na 100 procent.

 

To jeszcze można zrobić, by wychować szczęśliwe dziecko

 

1. Nawiązuj ze swoim dzieckiem kontakt wzrokowy.

2. Regularnie je przytulaj, bo dotyk jest naturalną potrzebą dziecka.

3. Zamiast wymierzać coraz surowsze kary, pytaj: jak postąpisz kolejnym razem? Czego cię to nauczyło? Zachęcaj dziecko do wyciągania wniosków, by doświadczenia sprawiały, że stanie się bardziej wartościowym człowiekiem.

4. Stosuj podejście skoncentrowane na pozytywnych oczekiwaniach, a nie wygórowanych wymaganiach. To otwarcie drzwi do przyszłych osiągnięć. Stosuj tego typu komunikaty: jestem absolutnie pewna, że dobrze sobie poradzisz. Gdy dziecko dostanie słabszy stopień, co jest normalne, powiedz: wiem, że następnym razem się poprawisz, bo jesteś naprawdę bystry.

5. Włączaj dziecko do rodzinnych dyskusji. Pytaj je, co chce robić, w co się ubierze, co ma ochotę zjeść czy gdzie woli jechać na wakacje. Dziecko nie powinno w swojej rodzinie czuć się mało ważne, niewidzialne czy byle jakie.

6. Stale „doładowuj” dziecko zachętami, pozytywnymi wzmocnieniami, utwierdzaj je w przekonaniu, że jest dobre.

7. Naucz dziecko samodzielnego wzmacniania się poprzez słowa: dam radę, mogę, potrafię, chcę, lubię siebie, jestem w porządku. Dzieci z wysoką samooceną nie mają skłonności autodestrukcyjnych. Szczęśliwe dziecko idzie przez życie silne, rezolutne i dobrze się czuje, będąc sobą.

8. Normalne jest to, że każdy rodzic popełnia błędy. Jeśli robisz coś źle i jesteś gotowy wybaczyć sobie, by budować silną relację z dzieckiem, przeproś je za to. Postępuj tak niezależnie od tego, ile lat ma twoje dziecko. Wzór odważnego i odpowiedzialnego rodzica sprawi, że dziecko nie będzie miało skłonności do tuszowania swoich błędów, a wasza relacja będzie pełna szacunku.

 

 

 

 

Bibliografia: „Jak wychować szczęśliwe dziecko” dr M. Socha, Świat zdrowia nr 7/2022

*****

 

                       Co powinno oglądać dziecko...

Dzieci w wirtualnej sieci…

INTERNET (również w telewizji!!!)  staje się przestrzenią coraz bardziej niebezpieczną dla dzieci. Chodzi zarówno o czas, który dzieci spędzają ze smart fonem czy laptopem, jak i treści, które oglądają- najczęściej bez kontroli dorosłych. Mimo to dosłownie wszędzie- w szkole, w parku, na uroczystości rodzinnej – otaczają nas dzieci pochłonięte ekranem telefonu. Nawet maluchy- roczne czy dwuletnie dzieci- potrafią godzinami siedzieć grzecznie wpatrzone w ekran.

Skutki są dramatyczne:

*SZKODZI to zdrowiu fizycznemu (nadwaga, otyłość, wady postawy, krótkowzroczność)

*NISZCZY zdrowie psychiczne (sprzyja rozwojowi depresji, uzależnień i zaburzeń snu)

*UPOŚLEDZA aktywność umysłową                                                                                                                               (problemy z koncentracją, zapamiętywaniem i myśleniem oraz obniżenie ilorazu inteligencji)

Maluchy zwykle oglądają bajki albo bawią się aplikacjami, a starsze dzieci najczęściej grają w gry, korzystają

z serwisów społecznościowych, słuchają muzyki albo rozmawiają za pomocą komunikatorów internetowych.

• Co ciekawe, dzieci intuicyjnie czują, że wirtualny świat pochłania je za bardzo…

Dzieci z wirtualnej rzeczywistości:

*GORZEJ NAWIĄZUJĄ RELACJE

*GORZEJ ŚPIĄ

*GORZEJ SIĘ UCZĄ

*GORZEJ SIĘ CZUJĄ

*GORZEJ FUNKCJONUJĄ W SPOŁECZEŃSTWIE

Niebezpieczeństwa, które mogą zranić dziecko to między innymi:

Cyberprzemoc, patostreaming, child grooming (i pornografia), treści pro-ana, a także uzależnienie od filmów, gier…

*NIEbezpieczny świat gier ma cechy uzależniające:

a) Brak określonej fabuły. Gra nie ma zakończenia, opiera się na wciąż powracającej rywalizacji lub pokonywaniu własnych rekordów, gdzie wciąż dodawane są nowe wyzwania i nowe reguły lub poziomy gry.

b) Choć na sukces trzeba pracować, nagrody pojawiają się po części losowo. Ta niepewność nagrody działa podobnie jak w hazardzie wywołując „dreszczyk emocji” czy tez chęć zdobywania jej bez końca.

c) Początkujący gracz łatwo odnosi sukcesy, potem pojawiają się trudności, które pochłaniają nie rzadko więcej czasu, a nawet i pieniędzy. Nawet kiedy gracz czuje się nużyć poszczególna grą- trudno mu z niej zrezygnować.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w maju 2018 roku wpisała !!!

uzależnienie od gier do klasyfikacji zaburzeń psychicznych.

Uzależnienie to porównuje się z chorobą alkoholową czy narkomanią.

• Trudno jest zdobyć się na radykalne kroki  z czymś co stało się nieodłączną częścią życia…

*Jeśli oglądać to na przykład:

Bajki związane z przeżywaniem emocji  , Kajtusia (pokazuje m.in. prawidłowe wzorce zachowania),

filmy przyrodnicze (pokazujące życie fauny i flory), bajki i filmy adekwatne do danego wieku.

WARTO!!!

1. Przeprowadzić detoks na oglądanie czegokolwiek… później ustal limity zgodne z wiekiem.
2. Dostosować oglądane treści do danego wieku!!! Absolutnie nie wolno oglądać filmów niezrozumiałych w danym wieku -małe dzieci nie rozumieją filmów dla dorosłych!                                                                                       Często oglądają super-bohaterów, bajki przeładowane emocjami czy też filmy wojenne :/                                       *Zaburza im się świat realny z fikcją… a dopiero co poznają otaczający ich świat!
3. Zastąpić ekrany przyrodą, sportem- aktywnością fizyczną dostarczającą produkcję dopaminy, czy też ciekawą książką…

                            Po co?

Po co właściwie czytać maluchom?

Po co im bajki szeptać na ucho?

Po co? Powodów znam sto trzydzieści,

Lecz tu się tylko klika z nich zmieści:

- w książkach wydarzyć się może wszystko,

- podczas czytania mam jest blisko,

- tata się wreszcie niegdzie nie spieszy,

- czytanie uczy,

- czytanie śmieszy,

- czytanie sprawia, że w krąg jest miło…

… no i już miejsce mi się skończyło ;)

                                                                     /Agnieszka Frączek/

 

Dlaczego warto poświęcić czas na głośne czytanie dzieciom?

Ważnym zadaniem rodziców i nauczycieli jest rozbudzenie zainteresowania książką, czyli przygotowanie dziecka do częstego i przyjemnego kontaktu z literaturą.

Głośne czytanie dziecku rozwija: pamięć, wyobraźnię, poczucie humoru i bogaci słownictwo, uczy myślenia, kształtuje mowę oraz umiejętność rozumienia poleceń. Mały słuchacz łatwiej koncentruje się i wycisza, szybciej się uczy, niema problemów w szkole. Zdobywa wiedzę            o najbliższym otoczeniu , o kraju, przedmiotach, ludziach i przyrodzie. Należy wybierać książki dostosowane do wieku i wrażliwości dziecka, niewzbudzające lęków i niepokoju, prezentujące wzorce postaw godnych do naśladowania. Przeżywając perypetie bohaterów literackich, dziecko doznaje różnych emocji, lepiej rozumie trudne pojęcia, np. miłość, przyjaźń, empatię,  współczucie, uczy się odróżniać dobro od zła.

Problemy poruszane w książkach dla dzieci pomagają dorosłym odpowiadać na trudne pytania podopiecznych. Podczas chwil poświęconych czytaniu umacnia się więź między dorosłym           a słuchającym dzieckiem.  Propagowaniem czytania zajmuje się fundacja prowadząca akcję: „Cała Polska czyta dzieciom”. Czytanie zastępuje telewizor i inne ekrany.                                   Rozwija zainteresowania czytelnicze i nie tylko.

„JEŚLI DZIECKO WPADA W HISTERIĘ Z POWODU TECHNOLOGII, MOŻESZ BYĆ PEWEIN, ŻE BĘDZIE TO ROBIŁO CZĘŚCIEJ. BĄDŹ JEDNAK SILNY I BĄDŹ RODZICEM. TO TY KONTROLUJESZ WTYCZKĘ.”

                                                                                                / dr NICHOLAS KARDARAS/

 

Co warto czytać?

Dowiedz się więcej… nie jesteś sam!

*BIBLIOGRAFIA:

rodzice.co

pytam.edu.pl

edukacja-zdrowotna.pl

PolskieForumRodzicow.pl

rodzinabezpiecznawsieci.pl